امروز چهارشنبه 09 آبان 1403
بر اساس ماده 23 قانون حمایت حقوق مولفان، کلیه آثار ارائه شده در سایت با مجوز از صاحب امتیاز اثر می باشد. تمام کالاها و خدمات این سایت بدون احتساب مالیات می باشد.
انگیزه به دو نوع درونی وبیرونی قابل تقسیم است:
از انگیزه های بیرونی می توان به تقویت کننده هایی چون پول، تایید، محبت، احترام، نمره و از تقویت کننده های درونی می توان به رضایت خاطر و احساس خوب از یادگیری اشاره کرد.
آنچه که بیشتر موجب رفتار خودجوش می شود، انگیزه درونی است. هدف عمده فعالیت های پرورشی معلم یا مربی این است که دانش آموز به تدریج از انگیزه های بیرونی به سمت انگیزه های درونی هدایت شود.
تفاوت اساسی افراد دارای انگیزه درونی با افراد دارای انگیزه بیرونی این است که افراد با انگیزه درونی احساس کفایت بیشتری در خود دارند و کمتر به دیگران اجازه می دهند که محرک رفتارشان شوند. این گروه از دانش آموزان با انگیزه درون گرا، تصورشان این است که موفقیت و عدم موفقیت در تحصیل به خاطر رفتار صحیح یا غلط خودشان است.
اما بر خلاف آنها، دانش آموزان با انگیزه برون گرا، احساس بی کفایتی یا عدم کفایت کم داشته و همواره تصور می کنند که موفقیت آنها تحت تاثیر عوامل محیطی نظیر:
معلم و سوالات سخت است. این گروه ازدانش اموزان حتی اگر درس بخوانند، باز هم موفقیت چندانی نخواهند داشت. چرا که اندک تلاش آنها به خاطر همان انگیزه های بیرونی، همچون فرار از تنبیه یا کسب خواست معلم است. اینان در صورت کسب موفقیت اندک هم آن را به شانس و تصادفنسبت می دهند و نه به تلاش و استعداد خود.
در حقیقت گام اول در برخورد با این افراد چشاندن طعم موفقیت به آنها و در هم شکستن تصور منفی آنها در مورد دستیابی به موفقیت است. در این صورت است که "موفقیت "، "موفقیت " می آورد.
به طور کلی به منظور افزایش انگیزه دانش آموزان و سوق دادن آنها به سمت درونی شدن انگیزه ها راهکارهای زیر توصیه می شود:
1-سعی کنیم اولویت تجربه های دانش آموزان برای آنها جالب باشد. احساس موفقیت اولیه اعتماد به نفس آنها را افزایش می دهد. این موضوع در مسابقات ورزشی نیز مشهود است.
2-برای موفقیت دانش آموزان پاداش در نظر بگیریم. منتظر نباشیم تا افت تحصیلی اتفاق افتد و سپس موفقیت را تحسین کنیم.
3-با احترام گذاشتن به تفاوتهای فردی دانش آموزان، هرگز آنها را با یکدیگر مقایسه نکنیم.
4-دانش آموزان را در کلاس کمتر در کیر مسایل عاطفی منفی نماییم و نسبت به حساسیت های عاطفی آنان آشنا و در کاهش آن کوشا باشیم. سخت گیری و انضباط شدید، تبعیض، بیان قضاوتهای منفی و خبر های ناخوشایند از جمله عواملی است که موجب در گیری ذهنی و کاهش علاقه به یادگیری می شود.
5-بلافاصله پس از آزمون یا پرسشی کلاسی، دانش آموزان را از نتیجه کار آگاه کنید.
6-برای این که دانش آموز بداند، در طول تدریس به دنبال آموختن چه چیزی باشد،بیان اهداف آموزشی مورد انتظار از او را در ابتدای درس فراموش نکنیم.
7-چگونگی یادگیری و نحوه انجام کار برای دانش آموز مشخص شود.
8-به منظور افزایش حس کفایت در دانش آموز از او بخاهیم مطالب یاد گرفته شده را به دوستان یا کلاس آموزش دهد.
9-در مورد مشکلات درسی دانش آموز و ریشه یابی آن با او تبادل نظر و گفتگو کنیم.
10-تشویق کلامی در کلاس درس،به صورت انفرادی بسیار حائز اهمیت است.
11- مطالب درسی را به ترتیب از ساده به دشوار مطرح کنیم.
12-از بروز رقابت ناسالم در بین دانش آموزان پیشگیری شود.
13-آموزش را با " تهدید " پیش نبریم.
14-برای دانش آموزان با انگیزه، خوراک علمی کافی داشته باشیم.
15-با محول کردن مسوولیت به دانش آموزان کم توجه، آنان را به رفتارهای مثبت هدایت و علل کم توجهی در آنها را بررسی کنید.
17-شیوه های تدریس را از سنتی به شیوه های روز تغییر داده و با استفاده از تکنولوژی آموزشی،حواس پنجگانه دانش آموزان را به کار گیریم.
18-میان درس کلاس و مسائل زندگی که به وسیله همان درس قابل حل است، ارتباط بر قرار کنیم.
19-به وضعیت جسمانی دانش آموزان توجه کرده و علل جسمی بی توجهی و کاهش انگیزه آنان را بیابیم.
20-محیط کلاس را با طراحی زیبا و مناسب،جذاب سازیم تا مانع بروز کسالت روحی شویم.
21-با فرهنگ و تاریخچه زندگی افراد،مدرسه یا محله ای که در آن تدریس می کنیم آشنا شده و در طول تدریس از مثالهای آشنا استفاده کنیم.
22-زمان یادگیری باید در حد توان دانش آموز باشد.
23-دانش آموز را از میزان پیشرفت خود آگاه سازیم تا بداند برای رسین به هدف چه گام های دیگری بردارد.
24-به لحاظ اخلاقی و ایجاد انگیزه، همیشه خوش اخلاق وخوش رو باشیم.
25-تمام مطالب دشوار را یکجا و در جلسه آموزش ندهیم.
26-به خاطر داشته باشیم که توجه افراطی به دانش اموزان (قوی یا ضعیف) موجب متشنج شدن فضای کلاس می شود.
27-به افراد درون گرا، کمرو، مضطرب که تمایلی به ابراز وجود ندارند، توجه کرده و با تقویت رفتارهای مثبت، آنها را به مشارکت در بحث های کلاسی و کارهای گروهی تشویق کنیم.
28-تاکید بر نمره،اضطراب دانش آموزان را افزایش می دهد و مانع از توجه کامل به موضوع درس می شود.این دانش آموزان با وجود تلاش زیاد از نمرات پایینی برخوردارند و به تدریج رابطه میان تلاش و نتیجه را نادیده می گیرند که در نهایت منجر به از دست دادن انگیزه خواهد شد.
29-گاهی از تجربه های تحصیل و شکست ها و موفقیت های خود برای دانش آموزان صحبت کنید.
30-دانش آموزان را به گروههای "خوب"، "بد " و "ضعیف " تقسیم بندی نکنیم.
تاریخ: دوشنبه , 18 دی 1402 (12:54)