0

هر کدام از ما ممکن است تا کنون اتفاقات و حوادث ناگواری را تجربه کرده باشیم که از به یاد آوردن آن‌ها اذیت می‌شویم. اختلال استرس پس از سانحه هم نوعی عارضه‌ی بلندمدت است که پس از تجربه‌ی عوامل استرس‌زای شدید در یک شخص مشاهده می‌شود.

مثلا شخصی ممکن است یک تصادف وحشتناک را تجربه کرده باشد یا قربانی یک تجاوز باشد. در چنین حالتی برخی از افراد بعد از گذشت مدتی با این موضوع کنار می‌آیند اما در مواقعی شخص ممکن است تا مدت‌ها تجربه‌ی تلخ خود را فراموش نکند و این موضوع حتی زندگی عادی او را تحت تأثیر قرار بدهد. برای مثال شخصی که در یک تصادف حضور داشته، ممکن است تا سال‌ها از رانندگی یا حتی سوار ماشین شدن، بترسد و خاطرات ناگواری برایش تداعی شود. در چنین حالتی شخص دچار اختلال استرس پس از سانحه یا به اختصار PTSD شده است.

دلایل بروز اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD ممکن است بعد از بروز حوادث ناگوار رخ دهد و به طور کلی حوادث ناگوار شامل حوادثی می‌شوند که شخص هنگام مواجه شدن با آن‌ها احساس خطر کرده یا شاهد مردن و مجروح شدن دیگران باشد. برخی از این حوادث عبارتند از:

• تصادف و حوادث جاده‌ای
• درگیری‌های نظامی و حضور در جنگ
• قربانی‌های تجاوز (شامل تجاوز جنسی، حمله فیزیکی، سوءاستفاده، دزدی و زورگیری)
• حملات تروریستی و گروگان گرفته شدن
• حوادث ناگوار طبیعی مانند زلزله و سیل و...
• قرار گرفتن در معرض خشونت فیزیکی در کودکی
• تهدید شدن با اسلحه
• ابتلا به بیماری‌ها لاعلاج

همچنین شخص ممکن است این حوادث را خودش تجربه کرده باشد یا شاهد بروز آن برای خانواده و دوستان نزدیکش باشد.

علائم و نشانه‌های PTSD

علائم PTSD معمولا در طی 6 ماه بعد از سانحه ناگوار ظاهر می‌شوند و با احساس غم، افسردگی، اضطراب، احساس گناه یا عصبانیت همراه هستند. با این حال برخی از علائم رایج این اختلال عبارتند از:

فلش بک و کابوس دیدن

افراد مبتلا به PTSD ممکن است به صورت فلش بک در طول روز یا کابوس هنگام خواب، آن حادثه‌ی ناگوار را دوباره تجربه کنند یا با قرار گرفتن در موقعیتی مشابه، دچار فلش‌بک‌هایی به آن حادثه بشوند. برای مثال شخصی که بر اثر تصادف دچار اختلال استرس پس از سانحه شده‌است، ممکن است هنگام سوار ماشین شدن یا سرعت زیاد، تجربه تلخ خود را به یاد بیاورد. که در چنین حالتی شخص ممکن است احساسات و علائمی که قبلا تجربه کرده بود را مجددا تجربه کند. برای مثال دوباره دچار ترس و تعریق شده و مواردی مانند عدم شنوایی و بویایی و احساس درد را تجربه کند.

دوری گزینی از اطرافیان

صحبت کردن و یادآوری خاطرات دردناک برای قربانیان حوادث سخت است و به همین دلیل شخص ممکن است از مکان‌ها و افرادی که باعث به خاطر آوردن آن حادثه می‌شوند، دوری کند. یا خودش را با کار کردن، سرگرمی و... درگیر کند تا با دیگران برخورد خاصی نداشته باشد.

در حالت آماده باش بودن

افراد مبتلا به PTSD اغلب ناآرام و بی‌قرار هستند و گویی همیشه در انتظار خطر و یک اتفاق ناگوار هستند. چنین افرادی ممکن است همیشه در حالت آماده‌باش بوده و به علت عدم آرامش و اضطراب، به سختی خوابشان ببرد.

عوارض PTSD

اختلال استرس پس از سانحه می‌تواند همه‌ی ابعاد زندگی فرد از جمله شغل، روابط عاطفی و خانوادگی و به طور کلی زندگی روزمره‌ی شخص را تحت تأثیر قرار بدهد. همچنین این اختلال ممکن است برخی اختلالات روحی دیگر را به همراه داشته باشد که عبارتند از:

• افسردگی و اضطراب
• سوء مصرف مواد
• اختلال خوردن
• اختلالات خواب
• فکر کردن به خودکشی

درمان اختلال استرس پس از سانحه

انتخاب شیوه‌ی درمانی به تشخیص روانشناس یا روانپزشک بستگی دارد. به طور کلی زمانی که شخصی برای این اختلال به روانشناس مراجعه می‌کند در صورتی که نیاز به دارو درمانی داشته باشد، به روانپزشک ارجاع داده می‌شود. با این حال برخی از روش‌های درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) عبارتند از:

• درمان شناختی
• درمان از طریق مواجهه
• درمان EMDR
• دارو درمانی مانند استفاده از داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب، پرازوسین و...

0 تأثیر موسیقی بر روی مغز غیرقابل انکار است. گاهی منجر به اندوه و افسردگی می شود و گاهی موجب شادی و نشاط انسان می شود. موسیقی در طول زمان همیشه بخشی مهم از فرهنگ هر جامعه بوده است. در جشنواره های ملی و محلی، ورزش های باستانی، حتی آئین های مذهبی ما، سهم مهمی در موسیقی دارند. موسیقی می تواند احساسات انسان را در حالت شادی و غم، در خلوتی و با هم بودن، در عروسی و عزاداری کنترل کند و تأثیر آنها را چند برابر کند. تأثیرات موسیقی آنقدر زیاد است که گاهی اوقات برای درمان بیماری های خاصی مانند اوتیسم استفاده می شود زیرا باعث بهبود سلامت روان می شود.
آگاهی از این تأثیرات به شما کمک می کند تا در انتخاب موسیقی و انتخاب اطلاعات شنیداری که به مغز شما وارد می شود دقت بیشتری داشته باشید.

0 یکی از بیماری های شایع در دوران کهنسالی و میانسالی آلزایمر است. آلزایمر یا فراموشی مشکلی بسیار حاد و سخت است که می تواند زندگی فرد را به سمت نابودی سوق دهد. یکی از نشانه های مهم آلزایمر اینست که فرد مبتلا به آلزایمر متوجه نمی شود که چیزی را فراموش کرده است، پس اگر براث مشغله فکری مطلب ویا کاری را فراموش کردید مبنی بر بروز آلزایمر نیست. افراد در مراحل ابتدایی این بیماری بسیاری از توانایی های خود را در انجام کارهای روزمره خود از دست می دهند. البته ممکن است در بسیاری از افراد این اتفاق در مراحل پیشرفته بیماری به وقوع بپیوندد؛ اما در هر صورت اتفاقی است که برای اکثر افراد مبتلا به آلزایمر دیر یا زود اتفاق می افتد. بیماری آلزایمر به عنوان یک بیماری برای افراد بالای 60 سال به حساب می آید اما درست است که این بیماری در سنین بالای 60 سال اتفاق می ‌افتد منتها باید از سال ‌ها قبل و در دوران جوانی برای پیشگیری از این بیماری اقداماتی انجام شود. در صورتی که اقدامات پیشگیرانه برای آلزایمر اتخاذ شود هیچگاه نیاز به درمان آلزایمر در افراد مسن وجود نخواهد داشت و فرد هیچگاه به این بیماری مبتلا نخواهد شد حتی در سن سالمندی و پیری! ناگفته نماند که هنوز دلیل خاص و مشخصی که طب و پزشکی نوین آن را تایید کرده باشد برای بروز بیماری آلزایمر به دست نیامده است؛ اما آنچه که مشخص است این بیماری در بسیاری از افراد که در سابقه خانواده آنها نیز افراد مبتلا به آلزایمر وجود داشته اند بیشتر اتفاق می افتد. در واقع برای افرادی که بالای 60 تا 65 سال سن دارند باید برخی آزمایش ها و تست ها صورت پذیرد تا در صورت داشتن علائم اولیه آلزایمر از پیشرفت آن به سرعت جلوگیری شود. در صورتی که آلزایمر پیشرفت خود را تا حدی انجام دهد درمان آلزایمر به سختی انجام می شود.

0

و اصول درمان را زیر سوال می برد، حال علت این مساله چیست؟

این مشکل عموما در افراد با مشکلات شخصیتی و عمدتادر سازمان مرزی اتفاق می افتد آن هم درست زمانی که بیمار علایمش در حال بهبودی است و خودش هم جلسه قبل اعلام کرده که ممنون از شما دستتان درد نکند حالم بهتره و... ولی به یکباره درمان را ترک می کند دلیلش هم این است که من اگر قرار است حالم بهتر شود باید دفاع های گذشته را کنار بگذارم عادات قبلی را تغییر دهم و روابطم را تغییر دهم... اما میترسم و ظرفیت این تغییر را ندارم زیرا ذیگر ابزاری برای مواجهه با دنیای ترسناک ندارم و آنوقت دیگر دنیا را چگونه ببینم، و این یک نکته و اما نکته دوم اینکه وقتی فرد عذاب می کشد بدهکار می شود زیرا رنجی که کشیده برایش ارزشمند است و نمی تواند آن را راحتفراموش کند و رها کند. این اتفاقات زمانی رخ می دهد که بیمار در حال ورود به شیب بهبودی است. و بیمار فکر می کند نمی ارزد این همه رنجی که کشیده و این همه سختی که تحمل کرده را کنار بگذارد و این نارزیدن را به درمان و بهبود فرافکنی می کند.

در واقع موارد فوق هم نوعی اجبار به تکرار است یعنی فرد همان رفتار گذشته را تکرار می کند و همان کار را می کند، مثلامامانش فرد رو نمی بوسد زنی می گیره که نمی بوسدش و به هدف اینکه اون فرد رو ببوسه ولی باز همان سرنوشت تکرار می شود چون هم فرد همان فرد است و هم پارتنرش همان مثل مادرش زنی سرد

البته واکنش درمانی منفی با زمانی که بیمار واقعادرمان را مفید ارزیابی نمی کند و درمانگر ضعیف و ناکارامد است فرق دارد.

0

ویژگی های نقاشی کودک
همان طور که می دانیم، از دیدگاه روانشناسان نقاشی می تواند منبع ارزشمندی برای شناخت کودک و پی بردن به درون او باشد. نقاشی کودک بازتاب دنیای درون او و نشانگر جهان بینی او نسبت به زندگی است و همچنین نشانگر میزان استحکام او و خانواده و موقعیت و نقش او در خانواده و روابط کودک با دیگر اعضای آن می باشد.

نقاشی میزان اعتماد به نفس او را به خوبی نشان داده و نوع رفتار اعضای خانواده و فرهنگ آنان را بازگو می کند. نقاشی کودک و حتی خط خطی کردن های او معنی دار بوده و می تواند میزان خلاقیت او را آشکار کند.

نقاشی های کودکان با یکدیگر تفاوت های بسیاری دارند و لزوما یک نقاشی عالی دوران کودکی نشانگر استعداد بالای هنری کودک در آینده نمی باشد. لازم است کودک را به نقاشی کردن تشویق کرده و او را کاملا آزاد بگذاریم و اجازه دهیم که کودک در پایان نقاشی به راحتی در مورد آن با ما حرف بزند.

مفهوم رنگ ها در نقاشی کودک
استفاده از رنگ ها در نقاشی کودک بسیار حائز اهمیت بوده و به ما در شناخت روحیات و دنیای درون کودک کمک بسیاری می کند. روانشناسان براین باورند که در هر جزء از نقاشی کودکان مانند رنگها و خطوط و اندازه ها معنی و مفهوم خاصی نهفته است. مفهوم هر یک از رنگها به قرار زیر است:
سیاه و سفید: بیانگر ترس، اضطراب، ناامیدی و غم می باشد.
قهوه ای: نشانگر مقابله در برابر فشار والدین برای نظافت است.
بنفش: بیانگر تمایل به چیزهای مخالف و گاهی اضطراب است.
آبی: نشانگر درونگرایی کودک و و رنگ صلح و ارامش و تسلیم است.
سبز: رنگ طبیعت بوده و نیاز به جلب توجه و تمایل کودک به برقراری ارتباط با دیگران را نشان می دهد.
قرمز: رنگ انرژی اور و نشانگر برونگرایی کودک است.
زرد: رنگ شادی و نشانگر خوش بینی کودک و تمایل او به مشارکت با دیگران است
صورتی: رنگ صلح و تمایل به برقراری تعادل در زندگی و روابط را داراست.
خاکستری: رنگ خنثی بوده و در نقاشی کودک معنی خاصی ندارد.

نقاشی برای کودکان وسیله ای برای افزایش کیفیت رشد روحی، عاطفی و فکری آنان بوده و توقعی به کشیدن یک نقاشی عالی از کودک نیست. نقاشی هنری اکتسابی است که با اموزش خوب و محیط مناسب و توجه و تشویق و تمجید والدین آموخته شده و نیاز به استعداد خاصی ندارد.

همه ی نقاشی ها دارای محتوا یا همان موضوع و عمق یا مفهوم گرفته شده از نقاشی هستند و به همین دلیل است که روانپزشکان اطفال از نقاشی کودکان به عنوان یک تست تشخیصی استفاده می کنند. شرایط و امکانات هر کودک نیز برای تفسیر نقاشی او باید در نظر گرفته شود. بازی و نقاشی تا قبل از سن 7 سالگی باید آزادانه و به دور از هر آموزشی باشد. بهتر است موضوعی که برای نقاشی به کودک می دهیم کلی و ملموس باشد تا او بتواند راحت تر به ابراز احساسات و هیجاناتش بپردازد.

بچه ها معمولا در سن 1 سالگی تنها با قلم به کاغذ ضربه زده و از 18 تا 20 ماهگی شروع به کشیدن خط می کنند. کودک در سن 3 سالگی با ترسیم تصاویر، سعی در بروز حساسات درونی خود دارد.این مرحله آغاز حرکت ترسیمی و تقلید از موقعیت هاست. در سن 5 و 6 سالگی به بعد، توجه و قدرت کودک بیشتر شده و می تواند بر حسب علاقه ی خود تنها چیزهای مهم زندگیش را به تصویر درآورد. این مرحله ی توجه به الگو و نسخه پردازی از شکل های هندسی می باشد. از این مرحله به بعد، نقاشی کودک یک تست شخصیتی است که می توان بر اساس قوانین فرافکنی به تفسیر آن پرداخت.

نقاشی کودک نوعی بازی است که کودک از طریق آن با استفاده از یک کاغذ و قلم با دنیای واقعیت ها ارتباط برقرار می کند. جزئیات در نقاشی کودک نشانه ی هوش او بوده و بچه هایی که جزئیات را بهتر می کشند باهوش تر هستند. بچه های باهوش برای کشیدن یک ادم، تمام اعضای بدن را با دقت فراوان رسم می کنند. پس نقاشی کودک می تواند شاخصی برای هوش بزرگسالی او باشد.

0

0

0

0

0

ویتامین برای کاهش استرس: بهترین ویتامین ها برای کاهش استرس کدامند؟ حتماً برای شما هم اتفاق افتاده خیلی اوقات شخصی به شما می گوید، “یه آرام بخش بخور آرومت می کنه!”، هنگامی که به نظر می رسد همه چیز رو به راه و درست است، کنترل خود را از دست می دهید. طبق گزارش انجمن روانشناسی آمریکا (American Psychological Association)، 75٪ از بزرگسالان گزارش کرده اند که در یک ماه گذشته دچار استرس متوسط تا زیاد بوده و تقریبا نیمی از آنها گزارش کرده اند که استرس آنها نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.

استرس می تواند باعث بدخلقی در فرد، تنش عضلانی، درد، ناراحتی معده و مشکل در خواب شود. استرس همچنین می تواند منجر به بسیاری از مشکلات سلامتی دیگری شود که می توانند خطر ابتلا به فشار خون، بیماری های قلبی، چاقی و دیابت را افزایش دهند.

روانشناسان و روانپزشکان مطمئن هستند که راهی وجود دارد که بتوانید مبارزه یا پاسخ به استرس و زمان آنرا کاهش دهید. قبل از شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، داروهای خواب آور یا داروهای فشار خون بالا، انواع بسیاری از ویتامین ها وجود دارند که می توانند به مقابله با استرس و اضطراب کمک کنند. بهترین ویتامین ها برای کاهش استرس احتمالاً می توانند مثل بسیاری از قرص های آرام بخش که در بازار وجود دارند، عمل کنند.

ویتامین های ذکر شده در زیر می توانند به کاهش استرس کمک کنند.